Άλλο ένα καλοκαίρι, σήμερα, περνάει κι επισήμως στο παρελθόν. Λίγες μόλις μέρες πριν από την νέα Σελήνη στον Ζυγό, που θα μας εισάγει σ΄ένα νέο κύκλο ανάπτυξης, βρισκόμαστε στην φθινοπωρινή ισημερία.
Σημείο σταθμός, όπου μπαίνει σε μια νέα κρίσιμη, εξελικτική φάση, ότι έχει ξεκινήσει από την εαρινή ισημερία στις 21 του περασμένου Μάρτη.
Οι αρχαίοι πρόγονοί μας, κάθε 4 χρόνια, τελούσαν και τα Ελευσίνια μυστήρια σ’ αυτές τις χρονικές στιγμές, αφιερωμένα στην Δήμητρα και την απαχθείσα από τον Πλούτωνα κόρη της, Περσεφόνη. Κατά την εαρινή ισημερία ξεκινούσαν τα κατώτερα Μυστήρια, τα προκαταρτικά της Μύησης, αφιερωμένα στην Περσεφόνη που συμβόλιζε την ψυχή της γης και κατά την φθινοπωρινή ισημερία, τα ανώτερα Μυστήρια, αφιερωμένα στην Δήμητρα, που αναζητούσε την κόρη της, την περίοδο που αντιστοιχούσε με την παραμονή της στον κάτω κόσμο, κρατώντας δύο δαυλούς, την διαίσθηση και την αιτία.
Ο κάτω κόσμος βέβαια που υποδηλώνει τον θάνατο, δεν εννοείτο ως ο φυσικός θάνατος, αλλά ο «ύπνος» που πέφτει η ψυχή, σαν θάνατος, όταν ενσαρκώνεται στη γήινη υπόσταση, παγιδευμένη μέσα στο υλικό σώμα, προκειμένου να εξελιχθεί.
Σε τι λοιπόν, θα δώσουμε εμείς «υλικό σώμα» από δω και πέρα? Τι μας έχει γεννηθεί, που θα εκδηλωθεί το επόμενο διάστημα και θα εξελιχθεί εξωτερικά στη ζωή μας στην διάρκεια του υπόλοιπου χρόνου? Σε ποιά φάση βρισκόμαστε, στην συμπαντική μυητική μας διαδικασία?
Ας πάρουμε κάποιες σεναριακές ιδέες για τα κοσμικά δρώμενα, μέσα απ’ όσα συμβολίζει ο αστρολογικός χάρτης της φθινοπωρινής ισημερίας για την Αθήνα.
Με την πρώτη ματιά, καταλαβαίνουμε, όχι μόνο πόσο αναγκαίο θα είναι να βρούμε ισορροπίες, αλλά και πόσο ευαίσθητες θα είναι στην διατήρησή τους, γιατί ο χάρτης σημειοδοτεί, ανατροπές και ριζικές μεταμορφώσεις,
Ο Ήλιος στο κατώφλι του Ζυγού με λευκή σημαία, παραδομένος στη μοίρα του, να διασχίσει τον χώρο που καταλύει την εξουσία του, ψάχνει για συμμάχους, αλλά τον περιμένουν σκληρές δοκιμασίες.
Σύμμαχοί του ο Άρης και η Σελήνη, μέσα από το δικό του βασίλειο τον Λέοντα τον ενισχύουν με όψη εξαγώνου. Άραγε η υποστήριξη από τη σύμπραξη του φωτισμένου πολεμιστή και του λαού με τις ηρωικές μνήμες μιας ένδοξης καταγωγής, θα είναι αρκετή ώστε να θριαμβεύσει στην ειρηνευτική του προσπάθεια?
Σε πρώτη μάχη, σφοδρός αντίπαλος, ο Τιτανογεννήτορας Ουρανός, τον προκαλεί σε άγρια αναμέτρηση, με όψη αντίθεσης. Αντιεξουσιαστής κι επαναστάτης μέσα από τον Κριό, χώρο πρωτόγονο κι ασυγκράτητα πολεμικό.
Μπορούμε να σκεφτούμε σ’ αυτό το ρόλο, φίλους ή συντρόφους που μας αντιτίθενται και μας αδειάζουν αιφνιδιαστικά, έως συναπάντημα με ομάδα οργισμένων αναρχικών, ή και μια «ουρανοκατέβατη» υπερσύγχρονη μηχανή πολέμου.
Σαν να μην έφτανε αυτό, στην απειλητική παρέα του Ουρανού, προστίθεται σε σχηματισμό Ταυ τετραγώνου κι ο σφοδρότερος των αντιπάλων, ικανός να καταφέρει τα πιο επώδυνα χτυπήματα, αυτά της μοίρας, τ’ αναπόφευκτα, που σε πεθαίνουν, πριν καλά-καλά σε βρουν, μόνο και με την σκέψη τους.
Ο ανελέητος κι απόλυτα εξουσιαστικός Πλούτωνας, κυβερνήτης και του ωροσκόπου του χάρτη, που ίδιο, δεν αφήνει τίποτα, αν το αγγίξει με το μοιραίο χέρι του. Πόσο μάλλον μέσα από τον Αιγόκερω, χώρο που αφορά, κάθε μορφή εξουσίας στην δομή και την μορφή της κοινωνίας, αλλά και της ίδιας της ύλης.
Πατρικές ή άλλες σκοτεινές, εξουσιαστικές αρχές, από θέσεις κορυφής, του μπλοκάρουν τρομοκρατικά την πορεία, ώστε να υποκύψει στον εκβιασμό μιας άνευ όρων παράδοσης και υποταγής στο αβυσσαλέο ισχυρό τους σύστημα, ή την εξόντωση.
Σ’ αυτό το ρόλο, δεν χρειάζεται πολύ φαντασία να σκεφτούμε κάποιο άλλο πρακτικό παράδειγμα, πέραν αυτού που ζούμε με την ελληνική (και όχι μόνο), οικονομική κρίση και τις μεγάλες σκοτεινές δυνάμεις που απειλούν να μας καταβροχθίσουν.
Στις μυητικές δοκιμασίες του Ήλιου, και μάλιστα πριν καν τον βρει καμιά από τις μάχες που έχει να δώσει, προηγείται άλλη μια. Η καρμική, εκτός ελέγχου όψη, αναγκαστικής προσαρμογής, αυτή των150ο με τον Χείρωνα, που αναγάγει την συμμαχία του εξαγώνου με Άρη/Σελήνη, σε σχηματισμό Jod. Έχοντας και τον Χείρωνα να του προσθέτει τον αθεράπευτο βαθύ τραυματισμό του, η μάχη του μοιάζει με στημένο παιχνίδι.
Κι οι 150άρες, καλά κρατούν και αν και δευτερεύουσας σημασίας, παίζουν κι αυτές το ρόλο τους, στα μοιραία σημεία των καιρών…
Ο Πλούτωνας την ρίχνει στην σύνοδο Άρη/Σελήνη, κι ο Δίας στην Αφροδίτη αλλά με όψη αποχωρίζουσα., ενώ ενθαρρύνει μέσω του τετραγώνου του τον Άρη/Σελήνη, να υπερεκτιμήσουν τις δυνάμεις τους. Η Αφροδίτη, έχοντας κι αυτή περάσει από πριν, τα δεινά που περιμένουν τον Ήλιο, κατευθύνεται σε συνάντηση με τον Κρόνο.
Σημαντική η παρουσία και η σημασία της, ως χορηγός του μυητικού χώρου, αλλά και ουσιαστικά κυρίαρχη λόγω ζωδίου. Μπορεί να τσαλακώθηκε από τα προηγούμενα συναπαντήματα, δεν χάνει όμως τα κυριαρχικά της δικαιώματα και μάλλον τα ισχυροποιεί και τα επιβάλλει κιόλας, εφ΄όσον και η επαφή της με τον Κρόνο, αυτό επισφραγίζει.
Ο Ερμής, κυβερνά το μεσουράνημα, μέσα από την πολύ ακμαία θέση γι αυτόν στην Παρθένο, καταλήγει όμως και αυτός να πέσει στην μοιραία 150άρα του Ποσειδώνα.
Δεν θα επεκταθώ σε άλλες δευτερεύουσες όψεις και θα κλείσω με τις πιο ενθαρρυντικές, το τρίγωνο Δία με Πλούτωνα, τα τρίγωνα Άρη/Σελήνη με Ουρανό και τον Κρόνο σε ιδιομοιρίας τρίγωνο με Νότιο Δεσμό κι εξάγωνο Βόρειο.
Αρκετά πλούσιο το πλανητικό σκηνικό, επιτρέπει πλήθος πιθανών ερμηνευτικών σεναρίων, ανάλογα τη φαντασία και το προσωπικό φίλτρο του παρατηρητή…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου